Kan tegenwoordig een vleermuis of een korenwolf (hamster) een bouwproject van miljoenen stilleggen, bij de afsluiting van de Zuiderzee zwegen natuurbeschermers in alle talen. Dit terwijl de Zuiderzee in Europa een bijzonder brakwatergebied was met plant- en diersoorten die nergens anders voorkwamen. Na de afsluiting in 1932 waren die ten dode opgeschreven. Natuur was ondergeschikt aan veiligheid en het creëren van nieuwe landbouwgrond. Urk maakte die overgang van een zoute Zuiderzee met getijbeweging naar een zoet en stilstaand IJsselmeer aan den lijve mee. Een verstoord natuurlijk evenwicht, met alle gevolgen van dien.
Net zoals landelijk de natuur ondergeschikt was aan het grote doel van drooglegging , werden ook op Urk de gevolgen voor lief genomen. Ze kregen er immers een nieuwe polder met volop toekomstmogelijkheden voor terug? Toen konden de Urkers nog niet bevroeden dat ze zouden worden buitengesloten. Toen was er nog volop hoop, en dan neem je wat muggen en spinnen wel voor lief. Zeker als je bedenkt dat dit ook nog eens een paar keer per week paling op tafel oplevert. Gerookt, gebakken of gestoofd. Op het voormalige eiland had men heviger stormen het hoofd weten te bieden dan wat overlast van insecten. Hoe groot de hoeveelheden ook waren, de Urkers lieten de ‘plagen’ haast gelaten over zich heen komen. Ze hadden ernstiger zaken aan het hoofd. Wat te denken van de grote woningnood die op het eiland heerste. De bevolking was explosief toegenomen. Ieder hoekje was volgebouwd en noodwoningen verrezen, vaak niet meer dan tochtige keten. En dan was er altijd nog het isolement waarin het eiland verkeerde. Weliswaar in oktober 1939 door dijken met de vastewal verbonden, maar het duurde tot eind 1948 voordat er een wegverbinding kwam. De bevoorrading moest dus nog lang per boot plaatsvinden en zeker in de strenge winters was dat vaak niet mogelijk. Urk werd dan van de buitenwereld afgesloten, met gebrek aan levens- middelen tot gevolg. En er was in die tijd nog de bezetting door de Duitsers die ook de nodige kopzorgen met zich meebracht. De journalisten die massaal het eiland bezochten, konden haast niet geloven hoe de Urkers hier stand hielden. De Urker plagen werden breed uitgemeten in de pers. Dit trok ook weer ramptoeristen. Op Urk haalden ze haast nonchalant de schouders op: waar maak je je druk over!
Lees hier verder over de verschillende plagen:
